“Eigenlijk heb ik een wild hart”, zei een dame me een paar dagen geleden.

“Maar ik ben zo totaal niet opgevoed. En ik merk dat ik het heel moeilijk vind om daaruit te stappen. Om de durf te hebben om naar dat wilde hart te leven.”, kwam er nog achteraan.

Het is niet de eerste keer dat ik dit hoor van vrouwen waar ik mee werk.

Ze voelen vaak dat er meer voor hen is weggelegd.
Vragen zich af of “het dit nu is”.
Herkennen in zichzelf een gevoel van gemis.

Uit je opvoeding krijg je belangrijke waarden mee.
In de vorm van overtuigingen.

Zoals:
‘Een goed diploma is belangrijk. En daar moet je iets mee doen.’
‘Een vaste benoeming geef je niet op.’
‘Je moet zorgen dat je een eigen huis hebt.’

Op zich kan dit stuk voor stuk waar zijn.
En voor jou helemaal kloppen.

Alleen: wat is j.o.u.w. waarheid?
En wat heb je van je ouders, maar is niet iets wat voor jou geldt?
Of wat denk je dat ze afkeuren, waardoor je het niet doet?

Twee weken geleden ben ik, na de ‘road to freedom’ pelgrimstocht naar Finisterre en Muxia, nog een week in Finisterre gebleven.

Dit dorpje ligt aan ‘het eind van de wereld’, het meest westelijke punt van Europa, links van Santiago de Compostela en boven Portugal.

Het is een plek waar pelgrims naartoe stappen om hun kleren te verbranden, als symbool voor een nieuw leven.

Finisterre heeft een bijzondere energie, onder andere door haar ruige zee en trekt heel wat free souls aan.

Met plezier ben ik met hen in gesprek gegaan.
Over wat hen drijft, waarom ze doen wat ze doen en ook: hoe ze het aanpakken.

Niet om persé hetzelfde te doen.

Maar het verruimt je geest.

Het laat je blik verder gaan dan wat je kent.

Het leert je dat er ook andere mogelijkheden en manieren zijn.

Om zo weer bij jezelf te kunnen voelen wat er aansluit en wat niet.
En jouw eigen waarheid te formuleren.

Zodat je kan zeggen: “ja, ik heb een wild hart. En dat mag er zijn in alle aspecten van mijn leven.”

Mijn vraag aan jou

Een eerste stap kan zijn om deze vragen te (durven) beantwoorden: Als jij jouw wilde hart laat spreken, welke dingen zou je dan blijven doen? Wat past er dan wel bij jou?
En wat zou je dan toevoegen aan je leven? Of misschien (radicaal) anders doen?

To your wild heart!