De afgelopen paar weken ben ik met enorm veel vrouwen in persoonlijk gesprek gegaan. Over waar ze tegenaan lopen, waardoor ze niet die madam van de wereld zijn, die doet wat ze het allerliefste doet en die zichtbaar straalt.

Ik heb hen gevraagd naar hun ideale leven en hoe ze zich zouden voelen als hun werk en leven er zo zou uitzien. Ik hoorde prachtige verhalen, ongeveer op deze manier samengevat:

Je doet een job die je graag doet. Je verveelt je nooit en bent bezig met de dingen die jou plezier geven en die je écht belangrijk vindt. Je hebt tijd voor je gezin en een liefdevolle relatie. Je kan genieten van een terrasje en contacten met vrienden die super belangrijk zijn in je leven. Als je graag reist, behoort dat tot je mogelijkheden. Zonder schuldgevoel kan je zeggen ‘nu ik’. Je bent in beweging, durft stappen zetten en straalt.

Klinkt het jou als muziek in de oren? De vrouwen waar ik mee sprak alleszins wel. Hun behoefte om te veranderen lag tussen de 8 en de 10 op 10.

Dus stel ik ze voor om samen op weg te gaan. Zodat zij dat duwtje in de rug hebben en de resultaten halen die zij willen.

Regelmatig was het antwoord daarna:
‘Ik ben er nog niet klaar voor.’
‘Ik moet eerst nog dit of dat.’
‘Het is te duur.’

Wat gebeurt hier?

Grote kans dat het ‘is dit wel voor mij weggelegd?’-syndroom ineens de kop op steekt. Dit is een van die mechanismen dat naar boven komt wanneer verandering om de hoek loert: het komt ineens kortbij en dat voelt onveilig.

Want jaha, dan ga ik dingen anders moeten doen en vooral in actie komen. Oesje.

Dus wil heel je systeem je houden waar je bent. En komt daarom met alle mogelijke redenen om iets niet te doen. Zoals in een groeitraject stappen. Want dan wordt het wel heel concreet.

Dus voelt het alsof je er niet klaar voor bent. Of dat het te duur is. Of dat je eerst nog zus moet vooraleer je zo kan.
En dat klinkt heel plausibel. En soms heb je daarmee heus gelijk. Maar even zo vaak is dit ExcuusTruus die je houdt waar je bent.

Geloof jij …

Geloof jij dat je werkelijk in staat bent om je leven te veranderen? Om écht te gaan doen wat bij je past?

Hoe graag wil jij doen wat je het allerliefste doet? En hoe ver ben je bereid om te gaan?

Weet dat je altijd gelijk krijgt: wanneer je gelooft dat het voor je weggelegd is, maar ook als je ergens diep vanbinnen niet gelooft dat het bereikbaar is voor je.
Want hey, veranderen IS akelig.
Maar als jij gelooft dat je wérkelijk in staat bent het leven en het werk van je dromen en je verlangens te realiseren, dan lukt je dat.
Step by step.

Ik nodig je uit om eens op te schrijven waar jij naar verlangt. Concreet of niet. Misschien weet je alleen dat je het anders wil. Dat is ook goed.

Geloven dat het voor je weggelegd is, gaat in stappen. Door er mee bezig te zijn. Dat is die mindsetshift waar ik je over sprak.

Mijn vraag aan jou

Waar verlang jij naar? En geloof jij dat het voor jou weggelegd is?